Najnowszy numer "Na Stacji Paliw" już do pobrania

Takie pytanie rysuje się przed polskimi importerami i dystrybutorami gazu płynnego – jest to oczywiście związane z sankcjami, jakie od grudnia tego roku dotyczyć będą sprowadzania LPG na rynki Unii Europejskiej. W połowie grudnia ogłoszono wyczekiwaną od dawna decyzję o przyjęciu 12 pakietu sankcji wobec Rosji przez Radę Unii Europejskiej – w ramach której znalazł się zakaz importu niektórych rodzajów gazów płynnych (LPG), który wejdzie w życie po 12-miesięcznym okresie przejściowym.

Elektryczność, którą odkrywano ponad dwa tysiące lat, zrewolucjonizowała świat i choć od początków jej wprowadzania na szeroką skalę minęło jedynie 100 lat, przerwy w dostawie prądu są dziś uważane za wielce kłopotliwe i niewygodne. Historia zna kilka blackoutów, kiedy niespodziewanie doszło do wyłączenia energii elektrycznej na dużym obszarze. Ten, który miał miejsce w 2016 roku w Pakistanie, pogrążył w ciemnościach około 140 milionów ludzi, czyli 80 proc. mieszkańców tego kraju. W Indiach w 2012 roku dostęp do niej straciło 620 milionów osób, czyli połowa ludności i około 9% światowej populacji. Nagła i spektakularna awaria zasilania nie ominęła także Polski – w 2008 roku w następstwie obfitych opadów śniegu i wichury zgasł cały Szczecin i jego okolice.

W l. 30. XX w. Boliwia i Paragwaj stoczyły wojnę o sporne terytoria w regionie Gran Chaco. Jako jedna z przyczyn konfliktu podawana jest chęć obu państw kontrolowania zasobów ropy naftowej, jakie miałyby się w tym rejonie znajdować. Najostrzejsza faza walk trwała 3 lata i pociągnęła za sobą ok. 100 tys. ofiar po obu stronach. Wojna przyczyniła się do gospodarczego wyniszczenia obu zwaśnionych stron. Wojna o Chaco jest jednym z przykładów przywoływanych w rozważaniach o ewentualnej prawdziwości pojęcia „wojen naftowych”. Z czasem okazało się, że skalę i znaczenie złóż najprawdopodobniej przeceniono. Hasło „wojny naftowe” czy szerzej „wojny o surowce” działa na wyobraźnię osób interesujących się polityką czy gospodarką międzynarodową. Koncepcja ta uznaje, że państwa są gotowe zaatakować inne militarnie by przejąć kontrolę nad zasobami, a potem czerpać z nich zyski i wywierać wpływ na innych poprzez np. reglamentowanie podaży.